အေမမွာေသာ ဝိဉာဥ္သစ္

ဒီကဗ်ာေလးက သူငယ္ခ်င္းေလး ႏုိ၀ယ္ (တန္႔ဆည္) ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ။ နားလည္ ခံစားၾကည့္ၾကပါဦး။

အေမေရ………
ေဟာဒီ မဟာပထဝီေျမႀကီးကုိ
နတ္ေစာင္းညွင္းပဥၥလက္သံစဥ္
ထြက္လာမလားလုိ့……..က်ဳပ္ေလ
တီးခတ္ခဲ့တာ လက္နွစ္ဖက္လုံး
တိတိရိရိျပတ္ခဲ့ဲဲျပီ… ။
က်ဳပ္စုိက္ပ်ဳိးခဲ့သမ်ွ
စိမ္းျမေတာသုံးေတာင္အလယ္မွာ
ရြက္ေၾကြေတာအျဖစ္
ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရမယ္လုိ
က်ဳပ္တကယ္မေတြးမိဘူး..အေမေရ . . .။
ဘဝတခုလုံး ပုံေအာခ်စ္သမ်ွ
ကမၻာေျမၾကီးဆီက ေၾကကြဲမူေဝစုပဲ
က်ဳပ္ရရွိခဲ့ရ႕ဲ …… ။
လာျခင္းမေကာင္းခဲ့လုိ႕လား
ျပန္ျခင္းမေကာင္းခဲ့လုိ႔လား
ဒြိဟစိတ္ကအိမ္မက္ထဲအထိ…စီးဆင္းဆဲ။
ေသခ်ာတယ္…အေမေရ….
သူတုိ့ကေဆးေပးမွားေနသမ်ွ
က်ဳပ္တုိ့ေတြ ေဆးစားမွားေနအုံးမွာ… ။
ဝင္သက္ထြက္သက္ တေျဖးေျဖးေလးလံလာလုိ ့
က်ဳပ္ေသၿပီလုိ့မထင္လုိက္ပါနဲ .
မေသရဲလုိ ့အခုထိစကားေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး
လုိအပ္ရင္…ကုိယ္အုတ္ဂူ
ကုိယ္တုိင္လုပ္ဝံ ့သူပါ။
အေမကေပးလုိက္လုိ့က်ဳပ္မွာ
လူပုံသ႑ာန္ဦးေခါင္းၾကီးရလာတယ္.. ?
လူသားတုိ့ရဲ့ လူဆန္တဲ့ ဦးေခါင္းၾကီးျဖစ္ေနျပီလားလုိ ့
မၾကာမၾကာေမးေပမယ္.
ေရရာတဲ့အေျဖမရေသးဘူး…
အေမကေတာ့ ေျပာပါတယ္။
ငါ့သား…ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သူကေရာ
မုန္းစရာ ေကာင္းတဲ့သူကုိေရာ ခ်စ္ေလ။
သားအေပၚ ရက္စက္တဲ့ သူကုိေရာ
ၾကင္နာတဲ့ သူကုိေရာ ၾကင္နာေလ။
သားပုိင္ဆုိုင္တဲ သကၠရာဇ္တုိင္း
ကမၻာေျမကုိ ၾကင္နာယုယျပီး
ကမၻာေျမရဲ ့ တုန္ ့ျပန္ၾကင္နာမူကုိ
မတမ္းတခဲ ့ရင္…….
အဆင့္အတန္းမခြဲျခား လူသားအားလုံးကုိ
တန္းတူလက္ခံၾကဳိဆုိတဲ့သုႆာန္ေျမတစ္ခုနဲ.
ငါ့သားနွလုံးသား ထပ္တူျဖစ္ခဲ ့ရင္…….
အရိပ္ရသစ္ပင္တစ္ပင္လုိ
သတၱဝါေတြအေပၚ ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ခဲ ့ရင္..
တကယ္ေအးျမၾကင္လင္တဲ့ေရစင္တစ္ခြက္လုိ
မနက္ျဖန္ေတြကုိ ထုဆစ္နုိင္ခဲ့ရင္…….
စုိက္ပ်ဳိးထားသမ်ွ သစ္သီးဝလံကုိ
သူစိမ္းေတြ ရိပ္သိမ္းသြားတာေတာင္
ပါးစပ္က ေခြးတစ္ေကာင္လုိ မေဟာင္တတ္ခဲ ့ရင္……
အနဂ ၣရတနာ မ်ားမ်ားရွာျပီး
ရွာလုိရသမ်ွ သူခပ္သိမ္းထံ
ပခုံးထမ္း ပုိ႕တတ္ခဲ့ရင္……
လူသတ္ဝရမ္းေျပးတစ္ေယာက္ရဲ ့လက္ထဲက
ခ်ဳိအိေမြးေနတဲ့ သစ္သီးတစ္လုံးျဖစ္ခဲ ့ရင္……..
ေဖြးေဖြးလုုဳပ္ေနတဲ့ စပါးရုံေတြ
ၾကပ္တီးကုန္း အရပ္တုိင္းမွာ
အဖုိးမယူဘဲ စုိက္ေပးနုိင္ခဲ ့ရင္……….
သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြကုိ
ေမာၾကီးပန္းၾ႔ကီး ပခုံးထမ္းပုိး
ျမတ္နုိးတတ္ခဲ့ရင္……
ပုိင္ဆုိင္လာသမ်ွ အိမ္မက္မေကာင္းတာေတြကုိ
ဘယ္သူမွမေျပာဘဲ ႏႈတ္ပိတ္ေနတတ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္
မင့္ကုိ….အေမ
အသက္ေပးေမြးရက်ဳိးနပ္ျပီတဲ့ ……….. ။

ႏုိဝယ္(တန့္ဆည္)